Al werkend in hulpverlenersland kom ik nogal wat mensen tegen die iets voor een ander willen doen of zelfs betekenen. Dit gebeurd weliswaar niet helemaal altruïstisch, want één maal per maand wordt er een bedrag(je) op hun bankrekening gestort waaruit de maatschappelijke waardering blijkt voor de hulpverlener.
Die waardering blijkt verder uit het uitschelden, bedreigen, fysiek aanvallen en bekogelen met vuurwerk of anderszins beschadigen van de hulpverlener.
Die gaat ondertussen schijnbaar onverstoorbaar door met hulp verlenen, zonder daarbij veel aandacht en tijd te geven aan zichzelf.
Het moment lijkt mij gekomen dat de hulpverlener tijd en aandacht aan zichzelf gaat besteden. De moeite doet voor zichzelf zoals voor de ander, de ander zal hier uiteindelijk ook de voordelen van ondervinden. Immers een hulpverlener die goed voor zichzelf zorgt zal, nog, beter voor de ander kunnen zorgen.
Daar zijn geen dure cursussen of wat dan ook voor nodig. Daarvoor is stilte nodig, om bij ware jezelf te komen. Hulpverlener, neem de tijd voor jezelf, geef aandacht aan jezelf. Schaf een meditatiekussen aan en ga thuis één keer per dag een poos zitten. Sluit je één keer per week aan bij een meditatiegroep als ondersteuning. Dit hoeft geen honderden euro’s per maand te kosten. Het kost slechts wat moeite, moeite om te gaan, moeite om de tijd te nemen voor jezelf.
Je bent van harte welkom op donderdagen om 19.30u in de kapel van het JBZ.
Negen januari 2020 komt Frank DeWaele Roshi naar ‘s-Hertogenbosch, voor iedereen, komt allen!!
Ed